miércoles, 28 de enero de 2009

MI FOTO


ANCARES NEVADOS


A FALTA DE DEDOS...


NATURALEZA MUERTA???


CASTIÑEIRO CENTENERIO 1


EL CAMBIO EN EL TIEMPO


Si mi mente pensando en la vida
Retuerce una idea,
Tormento y pecado,
Placer y bonanza,
La noche y el día,
Lo negro y lo blanco,
Sueño y despertar.

Si todo ello fluye como el viento,
Olor de una rosa,
Pasión de un momento,
Dolor incipiente,
La espina se clava
Cuanto más se aprieta
Y cuando te ahogas,
Se esfuma y se va.

Y al final todo cambia en el tiempo,
Lo negro no es negro,
Lo blanco no es blanco,
Si todo se mide,
Todo tiene un cuanto,
El día en la noche,
La risa y el llanto.


Alfredo González Vilela
B-9-2006

DENDE NENOS


Amiguiños,
compañeiros,
Os que quero recordar,
Lévovos no meu sentire,
Lévovos no meu pensar.

Dende neno con vosouros
A estudar e a xogar,
Medramos todos xuntiños,
Sen familia nin fogar.

Tempos nenos,
Tempos mozos,
Tempos de felicidad,
Disciplina necesaria,
Sacrificio e humildá.

Amistde en convivencia
Tubemos naquel lugar,
Tempos vivos,
Tempos mortos
Que poidemos disfrutar.

Sempre Deus nas nosas vidas
Para sempre quedará,
I o que vivimos de nenos,
Non podemos olvidar.

Agora que somos homes
Da moderna sociedá,
Cada un coa sua estoria,
I unha vida para contar.

Unhos nenos, unha dona,
A familia i un fogar,
Un traballo, unha amistade,
Os que temos que coidar.

E si Deus nas nosas vidas,
Alumea o nosos andar,
Dando exemplo i un motivo
I a razón para loitar.

Non esquezas compañeiro,
Que eu estou o teu carón,
O meu esprito está contigo,
Lévote no corazón.


Alfredo González Vilela B-9-05


ALBA TEMPRANA



Cuando oigo tu voz
En mi alba temprana,
Siento la melodía
De un profundo querer,

Es un bálsamo dulce
Que impregna mi alma,
Esa niebla en mañana
Despejada al nacer.

Y si voy a tu encuentro
Como dócil gacela,
Con tu inmenso cariño
Yo vuelvo a renacer.

Si vienes a mi noche
Se alumbran las estrellas,
Mis estrellas de cielo
En la fiesta de amor.


Alfredo González Vilela
B-13-4-07

AL ALBA

Que bonito es ver tus ojos muy al alba,
Acariciar tu pelo de oro junto al mar,
Abrazarte por la noche con las ganas,
Que la unión perdure mucho más allá.

Son dos cuerpos que tumbados en la arena,
Que el mar bravo acarició en la inmensidad,
Se respetan, se desean, se acarician,
El amor es su bandera y su ciudad.

Y la luz del alba clara en horizonte,
Ilumina nuestro entorno junto al mar,
Y la vida va naciendo de la noche,
Con tu imagen deslumbrando claridad.

Alfredo González Vilela
B-23-5-07

A FESTA DA PENA


Fun a festa alá no monte,
Fun a festiña da pena,
Para ver si teño sorte
E me namora unha nena.

Por o monte fun cantando
Cantigas da nosa terra,
A volta viñen bailando
O son dunha muiñeira.

Moita sorte foi a miña,
Dimo ben o corazón,
Gracias a festa da pena,
Encontrei o meu amor.

Hai ledicia no meu peito
O verche os ollos brilar,
Cando vexo que te moves
Con ese xeito o bailar.

I agora que xa non durmo
Con esta nova ilusión,
Conseguir o teu cariño,
Disfrutar do noso amor.

Voltaremos a festiña,
Aquela festa da pena,
Coa alegría de ser miña
Eu son a tua parexa.

E bailaremos a xota
Despois dunha muiñeira,
Para que non te perdas nota
Da festiña da riveira.

Agv B-15-7-06

FONTE DE CASTELO (PURA+CRISTALINA)


BANDA DO MEU PAI (MUNICIPAL DE BECERREA 1935)














O MEU PAI ALFREDO GONZALEZ ARROJO,
NADO EN ARXENTINA NO 1914 FINDOU EN BECERREA NO 1994.
TOCABA O BOMBARDINO E FOI MUSICO DA BANDA DO EXERCITO NO FERROL EN TEMPOS DA GUERRA CIVIL . LIBROU DO FRENTE POR SABER MUSICA E TOCAR O BOMBARDINO. A BANDA DESFIXOSE POR MOR DA GUERRA. O MEU PAI FORMOU PARTE DE VARIAS ORQUESTAS DA ZONA, COMO A DE FURCO ETC. SEGUN ME CONTABA, IÑAN A FACER UNHA FESTA ANDANDO , TOCABAN MOITAS HORAS, VOLTABAN ANDANDO E O MESMO CHEGAR IÑANSE A FACER OS TRABALLOS DO CAMPO, PORQUE TODOS ILES ERAN LABRADRORES.
¡¡¡OUTROS TEMPOS, OUTRAS ILUSIONS, OUTRA RAZA DE XENTE!!!
O ESPRITO DAQUELA XENTIÑA, ESTA RECOLLIDO, O MEU PARECER, NO HIMNO QUE ADIQUEI O NOSO POBO, "BECERREA" PRESENTADO EN CONCERTO NO AGOSTO 2008 (CASA DE CULTURA) E QUE SE PODE ESCOITAR NA WEB DE cadoalla.com/alfredo ASI COMO OTRAS CANTIGAS E POEMAS DA MIÑA COLLEITA.
SINTOME MOI HONRADO DE HABER TIDO UN PAI MUSICO E QUE SOUPO TRANSMITIRME ESA MESME SENSIBILIDADE POR A POESIA E A MUSICA.


NESTE DIBUXO, FIGURAN POR O MESMO ORDEN DA FOTOGRAFIA, OS NOMES DOS COMPOÑENTES , NO QUE SE PODE APRECIAR EN DIFERENTE COLOR DE LETRAS, OS NOMES DO MEU PAI E DO MEU TIO FIDEL QUE TOCABA O CLARINETE. ESTA FOTO RECOLLE INFORME DIRECTO DO MEU PAI QUE ME DIXO TODOLOS DATOS DAS FAMILIAS E DOS NOMES.


ESTA FOTO E UNICA E FOI AMPLIADA E ENMARCADA NO ANO 2000, CO GALLO DA PRESENTACION NA DISCOTECA JAGUAR DE BECERREA, DO MEU DISCO "DIASPORA", E ENTREGADO UNHA COPIA A CORPORACION MUNICIPAL DENTON, ASI QUE DEBERA DE FIGURAR NAS DEPENDENCIAS MUNICIPALES. SI NON E ASI ESTOU DISPOSTO A FACERLLES DE NOVO UNHA ENTREGA PERO PARA QUE SE POÑA NUN SITIO DESTACADO COMO HISTORIA CULTURAL DO NOSO POBO.

ACECHA????


PRIMAVERA EN CASTELO


CON EL ACORDIONISTA JOSE ROMERO DE NAVIA DE SUARNA


FOTO CANTAUTOR








lunes, 26 de enero de 2009

COMO NIEBLA





Como niebla
Que nace en el río
Transformando agua
En nube algodón.

Tú persona
Decora mi alma
Con nubes de gozo
Todos los rincones
De mi corazón.

Como rayo de luz
Que penetra
Partiendo horizontes
Cuando tu mirada
La recibo en mí.


Es la fuente
De agua cristalina
Que brota incansable
Regando la vida,
Regalando amor.

Y por eso
En bandeja de plata,
Pongo mis sentidos,
Pongo mi cariño
Y mi vida entera
Te la entrego a ti.

Alfredo González Vilela
B-14-11-07

BLANCO TUL



Frío blanco
Que cubre las ramas
Tiñendo los valles
Con su claridad.

Las ventanas
Empañan su vista
Y en sus interiores
Hay felicidad.

Y los valles
Con sus chimeneas
Señalan la vida
Que en cuento de hadas
Despierta a la luz.

Y en mi pecho
Hierven los deseos
Que me unen contigo
En la eternidad.

Con la luz
Que ha bajado del cielo
Para pintar valles
De ese blanco tul.

Ha pintado
Nuestros corazones
De encuentro sublime
Y regalo de amor.

Para siempre
Quedarán unidos
En el universo
Dos cuerpos, dos almas
Y una pasión.

Alfredo González Vilela
Navidad-2007

lunes, 5 de enero de 2009

COMO LAS ALAS DEL VIENTO


Vuela mi paloma blanca,
Abre tus alas al viento,
Con el brillo de tu alma
Se ilumina el firmamento.

En lo alto de mis sueños,
Encuentro tu iluminar,
Has cambiado mi sendero
Con tu ayuda al caminar.

Libres en soplo del viento,
Como las olas del mar,
Ojos que miran la luna,
Noches que quieren soñar.

Tu cariño y mi cariño
Unidos siempre estarán,
Como las alas del viento
Como las olas del mar.

Alfredo González Vilela
B-5-6-08

CABO DO MUNDO



Zoa o vento,
Cae a choiva,
No faro,
Cabo do mundo.

En Fisterra
Todo acaba,
Soio o mar
Segue o seu rumbo.

Piñeirales que asobian,
Escuma branca do mar,
O vervos dende tan outo,
Voxo a vosa inmensidá.

Vexo homes, vexo barcas,
Que de noite a pescar van,
Por isas augas bravías,
Quén sabe si volverán.

Unaha dona, uns fillinos,
Un porqué para loitar,
Navegar en mar averto,
I esa forza para pescar.

Pescadorciño galego,
Navegante de alta mar,
Cando vas, vas ben contento,
Cando voltas, moito máis.


BOQUITA DE ROSA


Boquita de rosa,
Labios carmesí,
Ojos de lucero,
Cuerpo de marfil.

Tu pelo suave,
Tu piel de cristal,
Curvas insinuantes,
Tú forma de andar.

Eres esa estrella
Que alumbra mi noche,
Eres sol naciente
En mi despertar.

Mi caramelito
Que endulza los días,
Un bombón relleno
En el paladar.

Alfredo González 16-2-07

BLANCO TUL


Frío blanco
Que cubre las ramas
Tiñendo los valles
Con su claridad.

Las ventanas
Empañan su vista
Y en sus interiores
Hay felicidad.

Y los valles
Con sus chimeneas
Señalan la vida
Que en cuento de hadas
Despierta a la luz.

Y en mi pecho
Hierven los deseos
Que me unen contigo
En la eternidad.

Con la luz
Que ha bajado del cielo
Para pintar valles
De ese blanco tul.

Ha pintado
Nuestros corazones
De encuentro sublime
Y regalo de amor.

Para siempre
Quedarán unidos
En el universo
Dos cuerpos, dos almas
Y una pasión.

Alfredo González Vilela
Navidad-2007

ANCARES


¡ Ai si queres que o galo cante,
Dalle millo, dalle millo ¡
¡E si queres que a pita poña,
Dalle trigo, dalle trigo¡


Por o Navia abaixo,
Vai a auga limpa,
¡ non a emporcallemos,
Deixala clarear¡


A neve no cume,
A néboa nos baixos,
Ancares arriba,
Ancares abaixo.


Toxos e xestas,
Uces e carqueixas,
Carballeiras vellas,
Soutos e lameiras.



¡Cántos pobos¡ ¡ Cánta xente
Se criou nestas montañas¡
Moitos deles xa se foron
Emigrar a terra estrana.



¡Ai Ancares os teus fillos,
Cando voltan a su aterra,
A grandeza dos teus montes,
Ca tua inmensa natureza¡


Son felices
Nas tuas feiras
Nas suas terras
Coas suas vacas,
Coa sua xente,
Coas suas cousas,
Nas tuas festas,
Nas suas casas.


E dospois volta a emigrar,
Onde traballo nos dan,
Onde está a nosa vida
Onde temolo fogar.





¡Ancares nosa terriña¡
Que nos deixaches marchar,
Tan probe e tan rica eres,
¿pórque temos que emigrar?...

Lu-4-2002

AMISTAD

Amistad
Es la entrega gratuita de amor,
Es la unión de pensar y sentir,
Mitigar a tu lado el dolor,
Apenarse contigo al perder.

Amistad,
Es la ayuda que te da al andar,
Es cargar en tu nombre el penar,
Es reír con humor, es gozar,
Es la mano que da su calor,
Es unir el camino al llegar.

Amistad,
Es, en fin, compartir,
Sentimientos, cultura, emoción,
Las creencias y un mundo mejor,
La justicia, la paz, el honor,
El tener una patria común,
Que nos une con su libertad.

Alfredo González Vilela
B-20-03-08

AGUA

Agua limpia,
Agua clara,
Agua en el cielo y el mar,
Agua tu que vas corriendo
Y otra que tan quieta está.

Eres vida y eres muerte,
Según la forma en que vas,
A veces vas tan suave
Y otras vas en vendaval.

Una gota diminuta,
Infinitas en el mar,
Eres rica pervivencia
De toda la humanidad.

Agua rica ,
Agua pobre,
Encañada
O en libertad,
En el aire,
En el suelo,
Por debajo,
Por detrás,
Agua tú
Siempre presente
Sempiterna
Tú serás.

En desierto
O en vergel,
En el frío
O en calor,
Tan necesario
Elemento,
La base
De nuestro ser.

Puedes salvar una vida,
Haces crecer una flor,
Donde estás tú siempre hay vida,
Si faltas mucho dolor.

De una fuente cristalina
Cae un chorro de cristal,
Eres tu agua divina
Agua de mi manantial.

AGV B-6-06

A MI MADRE



Quiero darte muchas gracias
Madre mía,
Por la vida que me diste,
Por tu amor,
Por la entrega de tu vida
A mi cuidado,
La ternura de una madre
Y un hogar.

Encomiendo a nuestro Dios,
Tu alma santa,
Le doy gracias por tus años
Junto a mí,
Son noventa y tres razones
De alegría,
Aunque perdí tu presencia
Junto a mí.

Alzo mi plegaria al cielo
Y digo gracias,
Le doy gracias al Dios Padre
Por tu ser,
Por ti, madre del amor,
Por tu constancia,
Por cuidarme desde niño
Hasta mayor.

Y en el altar de tu vida
Ahora pongo,
Lo que queda de aquel cuerpo
De esplendor,
Estarás junto a mi padre,
Tu marido,
Con familia, con amigos,
Con mi Dios.

Madre mía yo suplico
Que intercedas,
Por la vida de tu hijo,
Por su amor.
Alfredo González Vilela con todo mi amor de hijo en el día del adios a mi madre
MERCEDES VILELA VILELA 26-04-1914 22-05-2007